„Płonący Statek”

       „Płonący Statek” — fraktal po raz pierwszy opisany przez Michaela Michelitscha i Otto E. Rösslera w 1992. Tworzą go punkty p płaszczyzny zespolonej, dla których ciąg opisany wzorem rekurencyjnym:
z₀=0 
z_n+1=[/ℜ(z_n)/+i/ℑ(z_n)/]²+p
nie dąży do nieskończoności.
Widać tutaj podobieństwo do wzoru na ciąg opisujący zbiór Mandelbrota, różnica polega na tym, że w przypadku „Płonącego Statku” do potęgi podnoszona jest liczba o wartościach bezwzględnych części rzeczywistej oraz urojonej. Fraktalem jest brzeg zbioru liczb zespolonych p takich, że zdefiniowany powyżej ciąg nie dąży do nieskończoności. Można wykazać, że „Płonący Statek” jest podzbiorem koła o środku (0,0) i promieniu 2. Ograniczając się do liczb rzeczywistych, można zdefiniować rzeczywisty „Płonący Statek”, który jest identyczny z rzeczywistym zbiorem Mandelbrota, więc jest przedziałem 〈−2;0.25〉.